RSS

και ΠΟΤΕ μη σταματησεις να πιστεύεις στα όνειρά σου

 

Μ’ακούς; Ποτέ, ΠΟΤΕ, ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ !!!

 

Και ξέρεις γιατί; γιατί χάρη σ’αυτά είσαι αυτό που είσαι. Είναι μοναδικά, γι’ αυτό είσαι κι εσύ μοναδικός! Χάρη σ’αυτά παλεύεις για οτιδήποτε, και χάρη σ’αυτά ΓΙΝΕΣΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ! Κάθε φορά που κάποιο απ’αυτά πραγματοποιείται, νιώθεις όλο και πιο χαρούμενος, ένα βήμα πιο κοντά στη ευτυχία. Πετάς στα σύννεφα, χοροπηδάς πάνω τους ξανά και ξανά, σαν τραμπολίνο ένα πραμα…

 

    Και κάτι άλλο, όπως είπα και πριν, να τα ακολουθείς, ΝΑ ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ με όλη σου τη δύναμη και την ψυχή, και τότε να ξέρεις, ΘΑ ΒΓΟΥΝ ΑΛΗΘΙΝΑ! Μη σε νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι, ΔΙΚΑ ΣΟΥ ειναι τα όνειρα και τα κάνεις για τον εαυτό σου, όχι για εκείνους! Μη διστάζεις, χάνεις χρόνο. Τόλμησέ το επιτέλους! Η σταχτοπούτα τώρα κάθεται και κυβερνάει δίπλα στο θρόνο του πρίγκιπα, και ξέρεις γιατί; Γιατί ΤΟΛΜΗΣΕ! Αυτό ήταν το όνειρό της και έγινε πραγματικότητα! Γιατί προσπάθησε, πήγε στο χορό και τον βρήκε και τότε ολοι έκλεισαν τα στόματά τους. Δεν έγινε όμως απ΄ τη μια μέρα στην άλλη, ούτε περίμενε να έρθει ξαφνικά ο πρίγκιπας πάνω στο άσπρο άλογο να τη σώσει! εκείνη η ίδια τον έψαξε, και φυσικά τα κατάφερε!

 

   Γι’αυτό, να είσαι και λίγο ρεαλιστής, ρε φίλε ! Δεν είναι όνειρο να λες θα γίνω πλούσιος και να μην κάνεις τίποτα ! Τι περιμένεις πια; Το λαχείο μήπως; Ακόμα κι αυτό, το κερδίζουν όσοι το αξίζουν !Έλεος !

 

 

 

     Λοιπόν τι έλεγα….

 

Α, ναι ! λέγαμε για το όνειρο και τη δύναμή του, η οποία παρεπιπτώντως είναι ξεχωριστη, μοναδική όπως άλλωστε κάθε συναισθήματος! Μόνο εκείνο σου κρατάει συντροφιά τις μοναχικές νύχτες, όταν κοιμάσαι σε ταξιδεύει στην ονειροχώρα του, τη χώρα του ποτέ, όπου όλα ειναι δυνατά, αρκεί να τα θέλεις με όλο σου το είναι. Γίνεσαι πάλι μικρό παιδί που πιστεύει στη δύναμή του και δεν απογοητεύται με την πρώτη αναποδιά. Σιγά το πράμα. Life is going on ξυπνα ! πάμε γι άλλα φίλε! Και τελικά ξυπνάς και λες «Κάπως έτσι έπρεπε να είναι ο κόσμος».

 

 

 

 

 

ΚΙ ΕΓΩ ΣΟΥ ΑΠΑΝΤΩ « ΜΑ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ , ΚΙ ΑΜΑ ΔΕ ΜΕ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ, ΤΟΥΑΧΙΣΤΟΝ ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ. ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΣ, ΟΤΙ ΤΕΛΙΚΑ ΑΝ ΨΑΞΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ.»

 

αυτααα…

 

καληνυχτα, και ¨ΟΝΕΙΡΑ ΓΛΥΚΑ, Η ΠΡΟΣΤΟΙΧΑ, the choice is yours.

 

black cat

 

 

 

 

 

 

 

*τελικα έχει πλάκα να γραφεις σε μπλογκ!

 

 

Μ’ακούς; Ποτέ, ΠΟΤΕ, ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ !!!

Και ξέρεις γιατί; γιατί χάρη σ’αυτά είσαι αυτό που είσαι. Είναι μοναδικά, γι’ αυτό είσαι κι εσύ μοναδικός! Χάρη σ’αυτά παλεύεις για οτιδήποτε, και χάρη σ’αυτά ΓΙΝΕΣΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ! Κάθε φορά που κάποιο απ’αυτά πραγματοποιείται, νιώθεις όλο και πιο χαρούμενος, ένα βήμα πιο κοντά στη ευτυχία. Πετάς στα σύννεφα, χοροπηδάς πάνω τους ξανά και ξανά, σαν τραμπολίνο ένα πραμα…

    Και κάτι άλλο, όπως είπα και πριν, να τα ακολουθείς, ΝΑ ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ με όλη σου τη δύναμη και την ψυχή, και τότε να ξέρεις, ΘΑ ΒΓΟΥΝ ΑΛΗΘΙΝΑ! Μη σε νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι, ΔΙΚΑ ΣΟΥ ειναι τα όνειρα και τα κάνεις για τον εαυτό σου, όχι για εκείνους! Μη διστάζεις, χάνεις χρόνο. Τόλμησέ το επιτέλους! Η σταχτοπούτα τώρα κάθεται και κυβερνάει δίπλα στο θρόνο του πρίγκιπα, και ξέρεις γιατί; Γιατί ΤΟΛΜΗΣΕ! Αυτό ήταν το όνειρό της και έγινε πραγματικότητα! Γιατί προσπάθησε, πήγε στο χορό και τον βρήκε και τότε ολοι έκλεισαν τα στόματά τους. Δεν έγινε όμως απ΄ τη μια μέρα στην άλλη, ούτε περίμενε να έρθει ξαφνικά ο πρίγκιπας πάνω στο άσπρο άλογο να τη σώσει! εκείνη η ίδια τον έψαξε, και φυσικά τα κατάφερε!

   Γι’αυτό, να είσαι και λίγο ρεαλιστής, ρε φίλε ! Δεν είναι όνειρο να λες θα γίνω πλούσιος και να μην κάνεις τίποτα ! Τι περιμένεις πια; Το λαχείο μήπως; Ακόμα κι αυτό, το κερδίζουν όσοι το αξίζουν !Έλεος !

 

     Λοιπόν τι έλεγα….

Α, ναι ! λέγαμε για το όνειρο και τη δύναμή του, η οποία παρεπιπτώντως είναι ξεχωριστη, μοναδική όπως άλλωστε κάθε συναισθήματος! Μόνο εκείνο σου κρατάει συντροφιά τις μοναχικές νύχτες, όταν κοιμάσαι σε ταξιδεύει στην ονειροχώρα του, τη χώρα του ποτέ, όπου όλα ειναι δυνατά, αρκεί να τα θέλεις με όλο σου το είναι. Γίνεσαι πάλι μικρό παιδί που πιστεύει στη δύναμή του και δεν απογοητεύται με την πρώτη αναποδιά. Σιγά το πράμα. Life is going on ξυπνα ! πάμε γι άλλα φίλε! Και τελικά ξυπνάς και λες «Κάπως έτσι έπρεπε να είναι ο κόσμος».

 

 

ΚΙ ΕΓΩ ΣΟΥ ΑΠΑΝΤΩ « ΜΑ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ , ΚΙ ΑΜΑ ΔΕ ΜΕ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ, ΤΟΥΑΧΙΣΤΟΝ ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ. ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΣ, ΟΤΙ ΤΕΛΙΚΑ ΑΝ ΨΑΞΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ.»

αυτααα…

καληνυχτα, και ¨ΟΝΕΙΡΑ ΓΛΥΚΑ, Η ΠΡΟΣΤΟΙΧΑ, the choice is yours.

black cat

 

 

 

http://www.youtube.com/watch?v=Mk2jjCSeUHc

 

 
Σχολιάστε

Posted by στο 29 Ιουλίου, 2011 σε Uncategorized

 

Ποτέ μη σταματάς να ελπίζεις

 

DO NEVER EVER GIVE UP ON HOPING

hope 🙂
η ελπιδα, όσο δύσκολα κι αν ειναι τα πραγματα δε 9α σ’ εγκαταλειψει ποτέ, γιατι πεθαινει παντα τελευταια…
Ισως το μονο που εχει απομεινει πια…
αλλά ακόμα κι ετσι, η ελπίδα είναι τόσο δυνατη, που μπορει να 9εραπεύσει κάθε είδους πληγή, κάθε πόνο και και δυστυχία…
Μπορεί να σε κάνει τόσο δυνατό όσο και η ίδια, και περισσότερο

Το θέμα είναι ότι πολλές φορές, η ελπίδα είναι κρυμμένη, τόσο καλά, που ίσως φανεί δύσκολο να τη βρείς, γιατί εσύ ο ίδιος την έχεις κρύψει καλά μέσα σου, ή μάλλον κρύβεται απο φόβο, μήπως την καταστρέψεις απ’ την οργή σου..

ΣΕ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ !! ακόμα κι έτσι…

Όταν όμως είναι το τελευταίο πράγμα που έχεις, την ψάχνεις,και δεν τη βρισκεις! Εχεις ξεχάσει που την έκρυψες! Προσπάθησε ! Σκέψου ! Το μόνο που χρειάζεται είναι να την ακούσεις,να την αισθαν9εις. Και τότε θα έρθει μόνη της να σε βρεί, δυνατή κι έτοιμη να σε βοηθήσει! Βρίσκεται βαθιά μέσα σου,είναι κομμάτι της ψυχης σου  και δε χρειάζεται να την ψάξεις, μόνο να  πιστέψεις! ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ ΠΩΣ ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΤΗΝ ΒΛΕΠΕΙΣ, ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ, ΜΑΖΙ ΣΟΥ , ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΧΕΙ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ να τα διορθώσει όλα και να τα κάνει καλύτερα.Και τότε θα είσαι ευτυχισμένος.Κι εκείνη θα μεγαώνει, θα δυναμώνει.  Κάποιες φορές βέβαια, μπορει να κάνει και λαθη, δηλαδη να παλέψεις για κάτι που δε φάνηκε άξιο του αγώνα σου, αλλα και πάλι ΠΡΕΠΕΙ να είσαι ευτυχεις!
ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΠΟΥ ΠΑΛΕΨΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ
ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΣ
ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΠΟΥ ΑΝΤΕΞΕΣ
…ΚΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΕΧΑΣΕΣ, ΕΓΙΝΕΣ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΣ !
και φυσικά, που θα συχεχίσεις να προσπαθείς !

Α! Ξέχασα κάτι πολύ σημαντικό..
Να είσα προσεχτικός, γιατί υπάρχουν πολλοί που σε περιτριγυρίζουν με στόχο να τη βλάψουν , γιατι η δική τους είναι τόσο μικρή που μόνο αν στην πληγώσουν θα έχουν περισσότερη, και τότε θα νομίζουν ότι είναι χαρούμενοι !Γι’ αυτό μην τους αφήνεις να το κάνουν ! Προστάτεψέ την ! Μην αφήσεις κανένα να την πληγώσει ! Βοήθησέ τους να κάνουν κι εκείνοι , και τότε θα είναι κι εκείνοι ευτυχισμένοι, και θα σου δώσουν κι εκείνοι ελπίδες  Και τότε θα μεγαλώσουν οι ελπίδες ΣΑΣ . Τότε θα λέγεστε ΦΙΛΟΙ.

Ελπίζω να σας άρεσε,

black cat.

 
Σχολιάστε

Posted by στο 21 Ιουλίου, 2011 σε Uncategorized

 

Εξηγήσεις

        

http://www.youtube.com/watch?v=k7pAGeenufs

    Έχεις σκεφτεί ποτέ πόσο πόνο μου προκάλεσε να σε αφήσω ’‘μεσ’ απ’ τα χέρια μου‘‘ ; Να αναγκαστώ να σε διώξω εγώ η ίδια μακρυά μου; Ή μηπως σκεφτεσαι μόνο τον εαυτούλη σου; Έχεις φανταστεί ΠΟΣΟ ΜΑ ΠΟΣΟ ΠΟΝΑΕΙ να σε βλέπω μπροστά μου και να μη μπορώ ούτε καν να σε κοιταξω στα μάτια; εεε; Σκέφτηκες ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΛΙΓΟ γιατί το έκανα αυτό;

           Ε λοιπόν, απλά ένιωθα ότι ‘δε σου αρκούσα‘ πια.Ίσως παλαιότερα να σ’ έκανα να γελάς, χαρούμενη πως το λένε ή ό,τιάλλο, αλλά είναι στιγμές που πια αρχίζεις και νιωθεις περιττος, σα παράσιτο.Μπήκαμε στο λύκειο, βλέπεις.Τώρα πια για σένα σημασία δεν έχει ν’ ασχολείσαι με τα «ποκεμον» κι όλες τις παιδιάστικές μου συνήθειες….βλέπεις μεγάλωσες. Τώρα πια για σένα σημασία έχει πως θα «πουλήσεις» αυτή την καλοφτιαγμένη χαρούμενη μάσκα σου, πως θα «ξεχωρίσεις» από τους «κοινους θνητούς» κάνωντας πρώτη την κάθε μαλακία που θα σου έρθει στο μυαλό…

       ΠΕΡΙΤΤΗ. Αυτή ήταν η λέξη που με χαρακτήριζε όταν ήμουν μαζί σου. Ήμουν απλά ένα εμπόδιο που δε σ’ άφηνε ν’ ανοίξεις τα φτερά σου. Δε μπορούσα άλλο να νιώθω ότι στα μαδάω, δε α ήταν σωστό. Απλά ήθελα λίγη σημασία, λίγο ενδιαφέρον ρε παιδί μου..Όση μου έδινες όμως ήταν μόνο καί μόνο επειδή με λυπόσουν

           Δεν άντεχα άλλο, ήθελα να γυρίσω στο παρελθόν να ξαναδώ αυτό το χαρουμενο παιδί που ήξερα, ή έστω ν’ αλλάξεις λίγο κάποια πράγματα, αλλά το ήξερα πως εσυ δε θα είσουν πρόθυμη να το κάνεις-έχω κουραστεί ν’ ακούω το «δεν αλλάζω για κανέναν»,το λες και μόνη σου-.Έριξα μαύρη πέτρα πίσω μου κι έφυγα απ’ τη ζωή σου. Ετσι κι αλλιώσ εσύ αυτό ήθελες, απλά έψαχνες αφορμή για να μη νιωθεις τύψεις, έτσι δεν είναι;

         Και παρ’όλα αυτά είχα μια ελπίδα οτι μπορεί να έκανα λάθος, μπορεί ο εγωισμός μου να με είχε οδηγήσει σε όλο αυτό. Όμως όχι, είχα δίκιο. Ούτε ένα γιατί , ούτε μια ερώτηση, κανένα ενδιαφέρον. Αυτό ΜΕ ΠΛΗΓΩΣΕ. Πολύ περισσότερο απ’ότι νόμιζα. Πάντως, ελπίζω να τα περνάς καλά με τα ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ σου που τόσο νοιάζονται για σένα! Βρίσκεις πολύ εύκολα αντικαταστάτες πάντως, πρέπει να υπάρχει μεγάλη λίστα αναμονής.

Ευχαριστώ πάντως για τις στιγμές μαζί σου.Έμαθα πολλά πραγματα. Δε σου κρατάω κακία.

υστερόγραφο: το blog δεν το έκανα για να σε αντιγράψω, απλά για να σου δώσω κάποιες εξηγήσεις, η αλήθεια όμως είναι ότι ακόμα και στο μυαλό μου είναι μπλεγμένες, δύσκολο να τις πω όλες . Εξηγήσεις ήθελες; Ορίστε τις .

και τώρα αντίο.   Κάνε ότι καταλαβαίνεις. Μου λείπεις.

 

 

Νομίζω πως καταλαβατε όλοι ότι μιλάω ευθέως , ότι δεν απευθύνομαι σε όλους σας. Όποιος πρέπει να καταλάβει κατάλαβε,

black cat

 
Σχολιάστε

Posted by στο 18 Ιουλίου, 2011 σε life stories

 

Πόσο μου λειπεις…

                                                                                      

Πόσο μου λείπει το χαμόγελό σου !

 ένα χαμόγελο για μένα – ή μάλλον ειδικά για μένα –

 ήταν μόνιμα ζωγραφιστό στο πρόσωπό σου,

 για να μου θυμίζει την αξία της ζωής.

Πόσο μου λείπει η αγκαλιά σου !

 μια αγκαλιά που τους χωρούσε όλους

 μια αγκαλιά ορθάνοιχτη για όλους

 που θεραπεύει κάθε είδους πόνου και κακού.

Μου λείπουν οι στιγμές, όσα περάσαμε μαζί,

 τα γέλια, οι καβγάδες, οι τσακωμοί

Μα πάνω απ’ όλα μου λείπεις ΕΣΥ! Εσύ ,

  που δε σταμάτησες ποτέ να χαμογελάς για χάρη μου,

 που όποτε σε είχα ανάγκη στεκόσουν στο πλάι μου.

 και χάρη σ’ εσένα, σ’ εσένα και μόνο,

 έμαθα να εκτιμώ τη ζωή,

 ν’ αγαπώ τη μουσική,

 να ζω την κάθε στιγμή !

Σ’ ευχαριστώ !!

Γι’ αυτό, και για όλα όσα έκανες για μένα..

Ελπίζω να τα ξαναπούμε κάποτε…

ΕΙΣ ΤΟ ΕΠΑΝΙΔΕΙΝ ΛΟΙΠΟΝ !!

Black cat

 

συγγνωμη :)*Αφιερωμένο σ’ ένα ξεχωριστο άτομο που αγαπώ πολύ….

Λυπάμαι

 

 

 

 

http://www.youtube.com/watch?v=k7pAGeenufs

 
2 Σχόλια

Posted by στο 4 Ιουλίου, 2011 σε Uncategorized

 

Ηλιοφάνεια

        Ήμουν εκεί, παρέα με τον ήλιο και τους αγγέλους που φώτιζαν τη ζωή μου. Ήταν μια ηλιόλουστη μέρα, όπως όλες εκείνες οι μέρες – αφού είχα δίπλα μου τον ήλιο ΜΟΥ , και το φύλακα άγγελό μου φυσικά. Δε βρισκόμουν στον ουρανό ,αλλά στη ΓΗ , σ’έναν παράδεισο αποκλειστικά δικό μου ! Ο ήλιος μου – ο πιο λαμπερός ήλιος του κόσμου, γεμάτος ενέργεια δε σταματούσε να μου μεταδίδει τη χαρά του, ενώ ο φύλακας άγγελός μου με προστάτευε από κάθε λογής κακό.

                Ξαφνικά, καθώς περπατούσα χέρι-χέρι με τον ήλιο μου, συννέφιασε. Δε μπορεί ! Αφού ο ήλιος ήταν δίπλα μου !Γύρισα λοιπόν απορημένη προς το μέρος του, και διαπίστωσα ότι δεν ήταν εκεί. Μα πως έγινε; Γλίστρησε μες’ απ’ τα χέρια μου; Απελπισμένη άρχισα να τον ψάχνω, αλλά πουθενά! Τότε μια ηλιαχτίδα μου ήρθε κατακέφαλα. Σήκωσα το κεφάλι μου στον ουρανό, και όντως ήταν εκείνος! Πίσω απ’τα κατάμαυρα σύννεφα ολοένα κι απομακρυνόταν…

                « Πού πηγαίνεις ήλιε μου;» ρώτησα . «Μη μ’αφήσεις σε παρακαλώ! Σε χρειάζομαι, σ’έχω ανάγκη! Γύρνα  πίσω!». Ήταν όμως αργά, πολύ αργά. Ο ήλιος μου είχε χαθεί στο απέραντο σκοτάδι, στα βάθη του ουρανού, ενώ οι πρώτες στάλες βροχής άρχισαν να πέφτουν. Έριξα μια τελευταία ματιά στον ουρανό. Αυτή τη φορά, πίσω απ’τα σύννεφα αντίκρισα το φεγγάρι, στο βάθος του απέραντου σκοταδιού. Ήταν τόσο παράξενο, τόσο πρωτόγνωρο! Από τότε που γνώρισα τον ήλιο, δε θυμάμαι καμιά νύχτα, κανένα φεγγάρι, κανένα σύννεφο ή σκοτάδι, παρά μόνο ο ΓΑΛΑΖΙΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ !

             Ήμουν νευριασμένη, στενοχωρημένη, έκπληκτη. Γιατί έφυγε; γιατί; έτσι απλά; Μόνη μου μιλούσα, χωρίς απαντήσεις. Δεν είχε νόημα.

          Και τότε σκέφτηκα τον άγγελο! Αυτός σίγουρα θα με βοηθούσε! Έτρεξα γρήγορα στην αγκαλιά του με δάκρυα στα μάτια.

–          Τι συνέβη; ρώτησε. Σε πείραξε κανείς; Πες μου και θα το μετανιώσει!

–          Ο ήλιος! Ο ήλιος εξαφανίστηκε! Φώναξα , δείχνοντας τον ουρανό.

Σαστισμένος ο άγγελος με ρώτησε:

-Μα πως; Γιατί;

-Δεν ξέρω, έτσι ξαφνικά σα να μου γλίστρησε μες’απ’τα χέρια !

-Πως μπόρεσες; Γιατί τον άφησες να φύγει; (τώρα πια είχε εξοργιστεί κι απογοητευτεί για τα καλά)

               Έφυγα. Δεν ήθελα να επιδεινώσω την κατάσταση, Εγώ έφταιγα. Δεν έπρεπε να τον είχα αφήσει να φύγει ! έπρεπε να είχα παλέψει γι’αυτόν, για τον ήλιο μου, τον αγαπημένο μου ήλιο! Δυστυχώς όμως, άργησα, άργησα πολύ να το καταλάβω, είχε ήδη φύγει. Και τότε με πήρε ο ύπνος, ένας βαθύς ύπνος κάτω απ’το φεγγαρόφως.

              Ξημέρωσε. Ξύπνησα. Ανοίγοντας τα μάτια μου συνειδητοποίησα ότι τα σύννεφα ακόμα σκέπαζαν τον ουρανό, και ότι όλο αυτό δεν ήταν εφιάλτης, ήταν πραγματικότητα.

              Σηκώθηκα κι έψαξα για τον άγγελό μου, αλλά πουθενά, χάθηκε κι αυτός. Ήμουν μόνη, απροστάτευτη. Ο παράδεισός μου είχε μετατραπεί σε κόλαση.

             Πέρασαν πολλές νύχτες από τότε, αλλά πάντα η ίδια συννεφιασμένη ‘μέρα‘ ξημέρωνε. Ώσπου ένα βράδυ τα σύννεφα χάθηκαν, και είδα τα αστέρια να χορεύουν ψηλά στον ουρανό, τόσο όμορφα, τόσο ταιριαστά και λαμπερά. Ήταν κι ο ήλιος μου εκεί, μαζί τους τρεμοπαίζοντας χαρούμενα ! ήθελα να τρέξω, να τον αγκαλιάσω, να μοιραστώ τη χαρά του, αλλά μας χώριζε η απόσταση. Εμφανίστηκε κι ο άγγελος αυτήν τη στιγμή- άπλωσε τα φτερά του και πέταξε για τα ουράνια , προς τον ήλιο. Του φώναξα να με πάρει κι εμένα μαζί του, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Τον παρακολούθησα καθώς πετούσε, μέχρι που χάθηκε στο νυχτερινό ουρανό.

               Έπειτα συννέφιασε και πάλι. Και μάλλον ήταν για πάντα. Περίμενα, και περίμενα, αλλά ο ήλιος δεν ξαναβγήκε. Από τότε κάθε βραδύ ονειρευόμουν τη μέρα που θα γυρνούσαν και οι δύο πίσω, ζω με την ελπίδα να τους αντικρίσω,  αντικρίσω ΤΗ ΗΛΙΟΦΑΝΕΙΑ ! να ξαναφέρουν το χαμόγελο στα χείλη μου…

Για όσους δεν κατάλαβαν, ο ήλιος συμβολίζει τη χαρά, την ευτυχία τη θετική ενέργεια που ένα άτομο μπορεί να προσφέρει , ο φύλακας άγγελος τη συμπόνια, την προστασία, το ενδιαφέρον, τη συμπαράσταση που σου δείχνει κάποιος, ενώ το ΣΚΟΤΑΔΙ και ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ τη δυστυχία, την απελπισία .

Γι’ αυτό, αν πιστεύετε πως εσείς έχετε βρει τον ΗΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΦΥΛΑΚΑ ΑΓΓΕΛΟ ΣΑΣ, σας παρακαλώ να τους προσέχετε σαν τα μάτια σας , γι να μην πάθετε αυτό που έπαθα εγώ.

Σας ευχαριστώ που διαβάσατε το κείμενο μου,

Black Cat

 Violet On Sunshine Updated 1

 
Σχολιάστε

Posted by στο 1 Ιουλίου, 2011 σε life stories, Uncategorized

 

Hello world!

Welcome to WordPress.com. After you read this, you should delete and write your own post, with a new title above. Or hit Add New on the left (of the admin dashboard) to start a fresh post.

Here are some suggestions for your first post.

  1. You can find new ideas for what to blog about by reading the Daily Post.
  2. Add PressThis to your browser. It creates a new blog post for you about any interesting  page you read on the web.
  3. Make some changes to this page, and then hit preview on the right. You can alway preview any post or edit you before you share it to the world.
 
2 Σχόλια

Posted by στο 30 Ιουνίου, 2011 σε Uncategorized